In juli 2019 waren Bernadet Wehenkel en ik op bezoek bij Marieke Van Coppenolle, om het bijzondere project Robur op Den Eik vast te leggen in woord en beeld (zie blog hier). Sindsdien hadden we al vaak gezegd dat we dat bezoek nog eens moesten overdoen.
Op 5 maart 2022 was het eindelijk zover en hobbelden we in Gierle over het stoffige zandpad tot aan het laatste open stuk waar sinds 2015 Robur verrijst. We zijn allebei heel benieuwd om te zien hoever de afwerking van het hobbithuisje ondertussen gevorderd is.
Dit verhaal kadert binnen de reeks ‘Kijk eens hier’ waarmee we positieve verhalen in beeld brengen. Iets dat je zo verrassend, mooi of waardevol vindt dat je er anderen ook op wil wijzen. Hieronder kan je genieten van het beeldverhaal dat ik maakte met enkele uittreksels uit het verhaal dat Bernadet optekende. Het volledige verhaal van ons weerzien met Marieke en Robur lees je in de blog van Bernadet op haar website: verhaallijnen
Weerzien met Marieke en Robur
Het is een heel hartelijk weerzien met Marieke Van Coppenolle. Zij is de hoeder van Robur op Den Eik, een ecologisch hobbithuis. In 2012 stortte Marieke zich in een meerjarenproject, waar ze naar eigen zeggen niet om vroeg maar dat ze in haar schoot geworpen kreeg. Ze verwelkomde het idee en gaandeweg ook het vele werk.
“Robur is nog niet af”, zegt Marieke vandaag. Er moet nog gepleisterd worden, geschilderd en zelfs al gerestaureerd. Ons valt het niet op. Wat er wel is, vinden we al heel veel. Verwarming, sanitair, een gerieflijke keukenhoek, twee slaapkamers, en in het midden van de leefruimte: een pracht van een houten tafel met inscripties in elfentaal.
De ziel van de plek
We staan in het hobbithuisje, omringd door hout van dennen die decennialang op deze plek leefden en groeiden. Hun hout werd gebruikt in de constructie van Robur, in de meubels, tot in de decoratieve elementen toe. En aan alles hier kleeft een verhaal, ontdekken we. Robur is de hoeder van Mariekes herinneringen aan bijzondere mensen, ontmoetingen en momenten.
Details van het interieur van Robur, gebouwd met hout van de dennen die hier gekapt werden.
Wandelen in de Visbeekvallei
We trekken naar buiten, naar de Visbeekvallei. Onderweg wijdt Marieke ons in in de gebeurtenissen van de voorbije jaren op Den Eik en in het leven in haar ‘bus’ .
Een tijdlang kijken we uit over een waterplas waar een grote zilverreiger de show steelt. Zijn slanke, witte lijf reflecteert prachtig in het strakke wateroppervlak.
Toekomstplannen voor Robur
Na de wandeling scharen we ons met z’n vieren om de houten tafel. Voor thee, koffie en koekjes, en voor meer verhalen over wat was en is, en wat mooi meegenomen zou zijn als het nog komen zou.
Marieke kijkt hoopvol naar de toekomst. Ze doet de plannen voor ons uit de doeken en die lees je in de blog van Bernadet op haar website: verhaallijnen
Dankljewel Marieke voor het hartelijke weerzien, de warme ontvangst en de prachtige natuurwandeling. Tot ziens bij een volgende gelegenheid dat onze paden elkaar weer kruisen!
